นครศรีธรรมราช : เมืองแห่งการเรียนรู้มรดกทางวัฒนธรรม

ชื่อมรดกทางวัฒนธรรม : วัดสวนป่าน

วัดสวนป่านชื่อวัดมาจากนายปานคงเลี้ยงช้างหลวง ซึ่งใกล้กับวัดก็มี “ถนนโรงช้าง” และ “อุทยานเจ้าพระยานครน้อย” หรือวังเดิม โดยนายปานก็อาศัยอยู่วัดนี้จึงเรียกว่า “วัดสวนนายปาน” จนเพี้ยนเป็น “วัดสวนป่าน”
ภายในมีศาลาพระหมิด หรือหลวงพ่อสัมฤทธิ์ ในรูปยืนแบบปางถวายเนตรหล่อด้วยสัมฤทธิ์ หรือโลหะบริสุทธิ์จนเป็นโลหะชนิดใหม่ เรียก “สมฤทธิ์” (คนภาคกลางเรียก “พระทอง”) หรือหมายถึง “การสัมฤทธิ์ผล” จึงเป็นที่มาของ “หลวงพ่อสัมฤทธิ์” แต่ก็มักเรียก “พระหริด” หรือ “พระหมิด” หรือ “พระปากแดง” เดิมพระพุทธรูปองค์นี้อยู่ที่วัดสำริด ตำบลท่าวัง อำเภอเมือง จากนั้นก็กลายเป็นวัดร้างและถูกรื้อถอนไป ต่อมาท่านม่วง (พระรัตนธัชมุนี) เจ้าอาวาสสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ท่านม่วงได้สร้างวัดสวนป่าน เป็นวัดธรรมยุต พร้อมอัญเชิญหลวงพ่อสัมฤทธิ์มาประดิษฐานไว้ที่วิหารพระหมิด
ภายในวัดยังมี “หลาดโบราณ” ซึ่งคำว่า “หลาด” คือ “ตลาด” ในภาษากลาง จะเปิดตลาดช่วงบ่ายถึงค่ำของทุกวันเสาร์ โดยสามารถสักการะ “พระหมิด” เกจิอาจารย์ ได้แก่ ท่านม่วง พ่อท่านคล้าย วาจาสิทธิ และพระภัทรธรรมธาดา (สมพร ปสนนังจิตโต) ทำบุญพระประจำวันเกิด บริจาคเงินและหยิบลูกบอลเลขนำโชค ถวายผ้าบวชต้นไม้ ทำบุญปักธง (ตุง) ก่อเจดีย์ทราบ

พื้นที่ : ย่านเมืองเก่า

เวลาที่บริการ : ึ7.00 - 20.00 น.

แหล่งอ้างอิง : ปรีดา นัคเร สุภาวดี พรหมมา ลดาวัลย์ แก้วสีนวล ศิรินันท์ พันธรักษ์ พรศิลป์ บัวงาม และ ปุณยวีร์ ศรีรัตน์. (2566). คู่มือเส้นทางการท่องเที่ยวเมืองแห่งการเรียนรู้มรดกทางวัฒนธรรม นครศรีธรรมราช. https://www.nakhonsi.org/travel_route_guide.pdf