นครศรีธรรมราช : เมืองแห่งการเรียนรู้มรดกทางวัฒนธรรม

ชื่อมรดกทางวัฒนธรรม : ศาลาการเปรียญประโชติศาสนกิจ

ศาลาประโชติศาสนกิจ หรือศาลาการเปรียญหลังใหม่ ไม่ทราบปีที่สร้างแน่ชัด สันนิษฐานว่าคงสร้างขึ้นในระหว่าง พ.ศ.2516 – 2518 สำหรับทดแทนศาลาหลังเดิมที่เป็นไม้ ตัวศาลาหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ด้านกว้าง 4 ห้องเสา ความกว้างรวม 14.60 เมตร ด้านยาว 7 ห้องเสา ความยาวรวม 25 เมตร เมื่อพิจารณาโดยเปรียบเทียบกับภาพถ่ายเก่าแล้วทำให้เห็นว่าศาลาหลังนี้ได้ล้อลักษณะของศาลาการเปรียญหลังเก่ามา ทั้งการใช้หลังคาทรงโรง จำนวนและความกว้างของเสาด้านกว้างและด้านยาว แต่ได้เพิ่มห้องเสาด้านยาวขึ้นมาอีก 2 ห้อง จากห้องเดิมที่มี 5 ห้อง เพื่อเพิ่มพื้นที่การใช้สอย ภายในศาลาการเปรียญหลังนี้มีการเขียนภาพจิตกรรมตำนานพระบรมธาตุนครศรีธรรมราชที่บริเวณแผงคอสอง คือรอยต่อระหว่างผืนหลังคาของชายคาปีกนกกับหลังคาจั่ว สันนิษฐานว่าเขียนขึ้นหลักงจากศาลาสร้างเสร็จไม่นาน

พื้นที่ : วัดวังตะวันตก

เวลาที่บริการ : กำลังปรับปรุง

แหล่งอ้างอิง : สุรเชษฐ์ แก้วสกุล พระครูเหมเจติยาภิบาล (โสพิทร์ อินทโสภิโต) บัญชา พงษ์พานิช ธีระพันธุ์ จันทร์เจิรญ และ โกมล พันธรังสี. (2561). คัมภีร์พระนิพพานโสตร ตำนานแห่งพระบรมธาตุเมืองนคร และ นานาของดีที่วัดวังตะวันตก กลางเมืองคร. สมุทรสาคร: พิมพ์ดี.